AYLARDAN KASIM

Aylardan Kasım…
Hüzün, sanki ağacın dalına takılmış..
rüzgâr yavaş yavaş estikçe savuruyor içime.
Yağmur, gözyaşımı saklıyor gizlice.
Dallar sessiz ama içimde deli bir fırtına.
Kuşların kanadı kırık! uçamıyorum gitmek istediğim yere.

Yollar ıslak, gökyüzü kızıl renge boyanmış…
Kasım yine renkleri fazla kaçırmış, mürekkep niyetine.

Yazacak çok şey var!
Gidenlerden mi başlasak, susanlardan mı, yoksa unutulamayanlardan mı?..
Bilmiyorum…

Ve ben hâlâ aynı yerde,
bir fotoğrafın kenarında bekliyorum zamanı…
Belki de gideni, belki de seni.

Aylardan Kasım ve,
Zaman yavaşlıyor sanki..
bir yandan anılar düşüyor kalbime,
bir yandan yapraklar dökülüyor ömrümden.
Günden güne ben eksiliyorum,
her gün biraz biraz kendimden.

Sonra bir şarkı çalıyor uzaktan,
beni çağırır gibi…
Aldanıyorum rüzgâra, koşuyorum peşinden.
şarkı bitiyor, ben susuyorum, sen gidiyorsun..

Ve ben, bir fincan soğumuş kahve gibi kalıyorum;
dudağında izi, yüreğinde sessizliğiyle.

Kasım, yine aynı yerden vuruyor kalbimi…
her rüzgârda biraz daha hatırlıyorum seni…

Halime Gürbüz Gökçe
03.11.2025
08:10.