Yazar: Erol DEVÄ°RGEN

Tefekkürle tüm kırları dolaştım,Nefsim ile kavga ettim ben hocam.Yüce dağın zirvesine ulaştım,Yorgunluktan öldüm bittim ben hocam.Dorukları kar kaplamış inceden,Kardelenler bezenmişti

NİJADIM Ayrılığın acı geldi babana,Mezarında rahat uyu Nijadım.Kasavetli duman çöktü obana,Mezarında rahat uyu Nijadım.Dere tepe izlerini sürüyor,Hayalinde yalnız seni görüyor,Bir

Bedenim oraya nasıl alışır,Huzurevlerine vermeyin bizi.Yorgun bir kalbim var pille çalışır,Huzurevlerine vermeyin bizi.Artanından verin neyi yerseniz,Gücenmem bunakta körde derseniz,Göğsü merhametli

Ses geçirmez kalın, büyük duvarlar,Huzurevi derler buraya gardaş.Yakınların seni baştan savarlar,Huzurevi derler buraya gardaş.Geleni geçeni camdan izlersin,Gelir mi diyerek her

İnsanlık nerdesin burda zulüm var,Uyan ey müslüman Gazze ölüyor.Kundakda bebeğe artık ölüm var,Uyan ey müslüman Gazze ölüyor.Uçaklar havadan bomba döküyor,Arş

Alparslanım açtı bize bu yurdu,Cennet vatan benim canım Türkiyem.Yol gösterdi Asenayla, Bozkurdu.Cennet vatan benim canım Türkiyem.Malazgirtten açılmıştır kapısı,İslam ile yoğrulmuştur

Direksiyon tutan nasırlı eller,Şoförlük mesleği zordur arkadaş.Nahiye, köy, kaza, sayısız iller,Şoförlük mesleği zordur arkadaş.İki metrekare şoför mahalli,Burada yaşıyor dertli ahali,Tahayyül

Dalbudak savuran esen yellerden,Bir haber salıver koşar gelirim.İstersen yedi kat yaban ellerden,Bir haber salıver koşar gelirim.En yüksek ve en sarp