Yazar: Halime Gurbuz Gokce

Aylardan Kasım…Hüzün, sanki ağacın dalına takılmış..rüzgâr yavaş yavaş estikçe savuruyor içime.Yağmur, gözyaşımı saklıyor gizlice.Dallar sessiz ama içimde deli bir fırtına.Kuşların

♦️Bir insan susuyorsa, “Git” diyordur……..Tamam, gideyim deKilit vurduğun suskunluğundaNe sakladığını bilmeden, duymadan…Nasıl yüklenirim bu bilinmezi?Yüreğim nasıl taşır tek başına,Bunca sessiz

(Halime Gürbüz Gökçe) ♦️Düne güvenmiştim, bugün seni getirir diye..Baktım yoksun… Yarınlara da güvenim kalmadı.Kimse sözünde durmuyor; günler bile artık umut

(Halime Gürbüz Gökçe) ♦️Ben parola “aşk” diyorum !Yüreğinin kapısı açılmıyor..Ya şifre yanlışYada yanlış yerdeyim..__________ ♦️Önüne gelen sevdi,Ama kimse hakkını vermedi…Kimi

(Halime Gürbüz Gökçe) ♦️Bir kahve içtim…Yanında ne tatlı vardı, ne sen…Ama adın geçti…Yetmedi ama güzel geldi..__________ ♦️Kalbim, kalbine çarpıp duruyor…Sakarlıkta

UNUTUYORUM SENİ Yüzünü görmeyeli hayli zaman oldu..Artık unutuyorum seni..Zaten adın da,Eskisi gibi, olur olmadık zamanlarda dilime dolaşmıyor..Hiç kimseyi de sana

Kolayı herkes sever…Zoru sev de görelim.Kaç bucak yüreğin senin,Kaç bucakta seversin…Bu sevda götürür mü vuslata,Yoksa yolda mı bırakır bizi?Gönlün ak

(Halime Gürbüz Gökçe) ♦️Helalleşmeden yaşadığını sananlar…Bilmezler mi? Ölüm hiç kolay olmayacak.Belki… Belki buradan rahat gidersin de,Orada tek ayak üstünde bekletirler